İster beden ister fikir işçisi olunuz. Sizler emek veren, alın teri dökenlersiniz. Üç öğün için gereken lokmayı, helalinden hak eden, “Emek vermeden, taş taş üstüne konamayacağını” bilenlerdensiniz.
Sizler için söylemiş Hasan Hüseyin Korkmazgil: “Konuşamıyor musun? Konuş öyleyse!.. Sesin yok mu? Seslen öyleyse!.. Elin kolun yok mu? Kımıldat öyleyse!.. Al eline kâğıt-kalem, yaz derdini çarşaf çarşaf” Hasan Hüseyin, çarşaf çarşaf yazdı. Sizler de emek verip satır satır okuyunuz:
“ biliyorum
matarada su
torbada ekmek
ve kemerde kurşun değil şiir
ama yine de
matarasında suyu
torbasında ekmeği
ve kemerinde kurşunu kalmamışları
ayakta tutabilir
*****
biliyorum
şiirle şarkıyla olacak iş değil bu
dalda narı
tarlada ekini kızartmaz güvercinin gurultusu
ama yine de
dişler arasında bıçak gibi parlar kavgada
şiirin doğrultusu
*****
göz gözü görmez olmuş
tek bir ışık bile yok
yürek bir yaralı şahindir
döner boşlukta
belki bir şiir
bir şiir kırıntısı
çalar kapımızı umutsuz karanlıkta
yoklar yüreğimizi
iğilir yaramıza
dağıtır korkumuzu
*****
ve karşı tepelerden
gürül gürül bir kalk borusu.”
Emeğe ve alın terine umutsuzluk olmamalı. İşçi Bayramı Marşının verdiği mesaj da umut üzerine:
“Günlerin bugün getirdiği
Baskı, zulüm ve kandır
Ancak bu böyle gitmez
Sömürü devam etmez
Yepyeni bir hayat gelir
Bizde ve her yerde
*****
1 Mayıs 1 Mayıs
İşçinin, emekçinin bayramı
Devrimin şanlı yolunda
İlerleyen halkın bayramı
*****
Yepyeni bir güneş doğar
Dağların doruklarından
Mutlu bir hayat filizlenir
Kavganın ufuklarında
Yurdumun mutlu günleri
Mutlak gelen gündedir
*****
1 Mayıs 1 Mayıs
İşçinin, emekçinin bayramı
Devrimin şanlı yolunda
İlerleyen halkın bayramı
Bazı ülkelerde olduğu gibi bizler de 1 Mayıs’ı baharı temsilen “Bahar Bayramı” olarak kutladık.
Birçok işçi eylemlerinin arkasından, 1886 yılından sonra ABD’ de, eylül ayının ilk pazartesi günleri İşçi Bayramı kutlandı.
Sekiz saatlik çalışma düzeni için yapılan büyük grevler, 1 Mayıs günü Chicago’da düzenlendi ve yaklaşık 40 bin işçi katıldı. O zamanlar fabrikalarda saat sınırı yoktu. 4 Mayıs’ta ise sendikaların Haymarket Meydanı’nda düzenlediği eylemde yaralananlar, ölenler oldu.
Diğer taraftan, Sırbistan’da 1893 yılında zor çalışma koşulları, düşük maaşlar ve uzun çalışma saatleri yüzünden 1 Mayıs eylemleri düzenlendi. İkinci Uluslararası Sosyalist Kongre, 20 ülkenin temsilcileriyle 1889’da 1 Mayıs’ta yaşanan bu olayın anılması kararını aldı.
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra ise Küba, Sovyetler Birliği ve Çin gibi sosyalist ülkelerde 1 Mayıs yıllarca kutlandı. Moskova’daki Kızıl Meydan’da üst düzey devlet görevlilerinin katıldığı büyük yürüyüşler düzenlendi. 1945 yılında Yugoslavya’da da 1 Mayıs resmî tatil ilan edildi.
Osmanlı’da ise 1 Mayıs ilk kez 1911’de Selanik’teki tütün, pamuk ve liman işçileri tarafından kutlandı. İstanbul’daki ilk kutlama 1912 yılında yapıldı
Sovyetler Birliği ile dostluk ilişkisi çerçevesinde 1 Mayıs 1922’de Ankara’da İşçi Bayramı olarak kutlamalar yapıldı. Resmi olarak kutlanması ilk kez 1 Mayıs 1923 yılında oldu.