Gerçek Dost

Gerçek dost, hakiki arkadaş veya ihtiyaç duyulan zamanda yanımızda olan kişi veya kişileri bulmak gün geçtikçe azalıyor. Ayrıca gerektiğinde üzüntülerimizi azaltmak, yaşanılan sevince ve mutluluğa ortak olmak için birlikte yol yürüdüğümüz veya belli anları yaşadığımız kişiler, en küçük bir olayda bizleri yüzüstü bırakıp gittiler, gidiyorlar ve gidecekler.

Bu makalemle “Gerçek Dost” ifadesini sizlerin de hayatınızın çeşitli dönemlerinde yaşadığınız veya yaşamakta olduğunuz benzeri olaylara değinerek açıklamaya çalışacağım.

Gazeteciliğe yeni başladığım ilk yıllarda tipo baskıdan ofset baskıya geçilen dönemde, fotoğrafları şimdi gibi dijital olarak çekmiyor, karanlık odada siyah-beyaz karta tap ettikten sonra gazete baskısı için hazırlardık. Gerek benim, gerekse o yıllarda bile 13 personelle çalıştığımız gazetede çoğu kez fotoğraf makinesine film koymayı unuttuğumuz ya da filmi yıkarken yaktığımız (filmin simsiyah olduğu) çokça durumlar yaşamışızdır. Ama hiçbir zaman durumu patrona duyurmamış ya arşiv fotoğraf ile ya da tekrar gidip çekerek hem birbirimize sahip çıkar hem de günü kurtarırdık.

Peki şimdilerde durum böyle mi? Artık dijitale geçildiği, fotoğraf makinesi ile kameranın yerine cep telefonlarının kullanıldığı dönemde, eline cep telefonu alan herkesin gazeteci olduğu şu dönemde o eski günleri hatırlamak istedim.

Her meslek gibi, gazetecilik de “değer” kaybı yaşarken; gelişen teknolojiyle öne çıkan sosyal medya ve dijitalleşme sonrasında artık haberler de “anlık” oldu.

Gerçek dost yazımda neden bu girişi yaptığıma gelince? Eskiden basılı olan dergi, mecmua, gazete, dergi, tebligat, davetiye ve hatta ceza bildirimleri bile, artık e-devlet ya da e-belge sistemi ile iletilmeye başlandı.

Hayatımızı kolaylaştıran bu sistem ilk bakışta hissedilmese de “Gerçek Dost”, “Arkadaş” kavramını da bence bitirdi. Bence diyorum, çünkü bu şekilde düşünmeyenlerimiz de mutlaka vardır.

Şimdi düşününün ki, çok yakın bir arkadaşınız, akrabanız veya tanıdığınız yaptığı veya yapacağı açılışa, etkinliğe ve düğün-nişana artık sosyal medya, Watsapp türü haberleşme grupları aracılığıyla davet yolunu daha çok tercih eder hale gelmedi mi?

Belki çok acil anlarda, ulaşılması zor olan durumlarda bu şekilde davet vb. duyurularda tabi ki böyle yapılabilir ama bir klasikçi olarak “Gerçek Dostluğun” devamı adına köylerde hatta bazı hediyeler de eklenerek yapılan davetlerin sürmesini yeğleyenlerdenim.

Bu tür bire bir yapılan davetlerin de, belki bilmeden yaşanan kırgınlıkların önlenmesi ve yeniden eskisi gibi dostane bir şekilde devam etmesi adına bitmemesi gerekir diye düşünüyorum.

Ayrıca; bu tür davetlerde yapılan ziyaretler, görüşmeler ve kısa süreli de olsa bir araya gelmeler, kişilerin muhabbetini, birlik ve beraberliğini de en üst seviyede tutmaya yarar ki, verilen bir davetiye mendili, eşarbı veya şekeri de çok değerlidir.

Bayram öncesi yazdığım bu yazımda herhangi bir değişikliğe gitmeden şu ifadeleri de aktararak yazıma son vermek istiyorum.

Daima hatırlamanız dileğiyle de; davet etmiyorlarsa gitmeyin, geç davet ediyorlarsa reddedin, unutuyorlarsa siz de onları unutun, görmezden geliyorlarsa uzaklaşın ve değer vermiyorlarsa her zaman mesafenizi koruyun.

Bu haftada dijitalleşme ekseninde hep kafamda soru işaretleri yaşadığım “Gerçek Dost” makalem vesilesiyle siz değerli okurlarıma ve takipçilerime “Gerçek Dostlar” ile bir ömür boyu yaşam sürmelerini dileyerek; sağlıklı ve mutlu günler temennisiyle Allah’a emanet ediyorum.

Kalın sağlıcakla…