Güzeli Sevmek

Bugün Rahman sûresini okurken yine çocukluğuma gittim.

Evimizdeki en kıymetli kitap Kur’an-ı Kerim dolaplarda, yüksek yerlerde saklanırdı. Çocuklara ellettirilmezdi. Elimize geçtiğinde en çok ilk sayfaları görmek isterdim. Sonradan “tezhip” olduğunu öğrendiğim o süsleme… Bana büyük haz verirdi. Ama hiçbir zaman doya doya baktırmazlardı. Güzel olan, güzeli seven Rabbimizin ruhumuza koyduğu güzeli sevme duygusu, insan olmanın gereğidir. Güzelliğin peşinde koşmayı Rabbim nasip eylesin.

Teravih namazlarını evde cemaatle kılardık. Rahman sûresinde tam 31 kere tekrarlanan ayetin okuyuşa kattığı ahenk oldum olası beni etkilemiştir. Bu bölümler okunduğunda ayrı bir haz duyardım. Daha sonra camilerde çok güzel okuyanlardan da dinlemek nasip oldu, hem de Rabbimizin ne söylediğini anlayarak.

Şu kanaate vardım: Rabbimiz içimize musiki ve ahenkten hoşlanma duygusunu koymuş.

Kızımla – daha ilkokula gitmiyordu – birlikte bir mevlide gittik. Dönerken,
– Anne, mevlidi kim okudu?
– Hoca.
– Hoca nasıl olunuyor? Ben de hoca olmak istiyorum, dedi.

İnsan doğuştan getirmiş musiki sevdasını. Ancak bunu nasıl kullanacağımız konusunda bilgilendirilmemiz lazım. Âlimlerimizin yardımına ihtiyacımız var.