İlk Yazı Çan Olsun

Dünyanın en güzel yeri neresi bilmem ama nereye gittiysem orayı güzel gördüm. Bir yeri de güzel gördüm mü bir daha asla orayı unutmam.

İnsan bir yeri niye unutmaz?
Herkesin kendince bir nedeni vardır. Unutmazlığın çoğu ya travma etkisidir ya da duygusal.

Bu kadar sözden sonra Çan’a geleyim artık. Çan’ın kendini kişiselimde unutulmaz kılan yeri öznel bir bahane içermiyor… İçinde yaşayanlar ne kadar farkındalar bilmiyorum orada mekani bir huzur var; bunu gördüm.
Çan coğrafyasıyla bir linyit havzası ve yerleşimi düşük kodda…

Bu yüzden havası pek keyifle solunabilir olmasa bile dostluklar hâlâ keyifle sürdürülebilir durumda…

Son yıllarda daha “Batı” olsa gerek Çanakkale’nin çekim gücüne dirençte zorlanmaya başlamış görünüyor. Şarlo’nun Altına Hücum filmini hatırlatırcasına bir şekilde Çanakkale’ye kapağı atma hevesi yaygın…

Oysa bu bu sekülere akım kültürel bir üst katmana evrilme şansı yaratmıyor. Şehre adaptasyondan çok yerel öbekleşmeye sığınma ihtiyacını daha çok hissettiriyor.

Derim ki: Çan’ın huzur veren ılımlı insan habitatının değerini görün.

Her şey de politik değildir!