Ozan’ın Göçü

Şol gökleri kaldıranın,
Donatarak dolduranın,
Ol deyince olduranın,
Doksan dokuz adıyla

Bu yazımda 13 Şubat 2019’a gitmek istiyorum. O gün acılarıma bir acı daha ekledi. O günkü günlüğümden aynen aktarıyorum:

… Öğleye doğru bir mesaj gördüm: Ozan Arif bu sabah saat 04.30 sularında Hakk’ın rahmetine kavuşmuş. Gönül coğrafyama bir bomba düştü. Alevi ortalığı yakıp kavurdu. Ah Sıtkı’m! Dostun, mert insan, gür sesli ozanımız da uzun yolculuğa başlamış.

Almanya’dan, sürgün hayatından, Türkiye’sine dönüşünde İstanbul’a karşılamaya gittiğin gibi, yine onu özlemle karşılıyor musun? Buluştunuz mu o âlemde? O sana, uğrunu ömrümüzü harcadığımız davamızın ahvalini anlatıyor mu? Sana ülkücü camiayı böldüler, ortalığın eski tadı tuzu yok dedi mi?

Cenazesine MHP’den kimse katılmadı ama onu binlerce ülküdaşı, dostu, seveni uğurladı. Ben de orada olmak isterdim. Uçup gitmek, Süheyla’yla ağlaşmak isterdim; ama hastalığım müsaade etmedi. Cenazeyi TGRT Haber’den izledim.

Duygular coştu, her bir yana savruldu. Bazen geçmişte, bazen anda dolaştı.

              O bir ozandı, geldi geçti
              Dertleri yazandı, geldi geçti
              Gür bir ses bıraktı kalanlara
              Yüreklere bir kor saldı geçti
                                            Emine TURAN

Ve gözler ağlaştı. Tekbirler birleşti. Büyük yürekli, coşkusu engin ozanımız binlerce dostunun omuzlarında – inşallah – uçmağa uğurlandı. Ben hediye olarak başta Ozan olmak üzere, öbür dünyadaki bütün dostlara, gönüldaşlara, ülküdaşlara, imandaşlara bir Kur’an hatmi, iki Yasin-i Şerif, yüz seksen bin kelime-i tevhit, yüzlerce rahmet duası gönderdim. Güzel Rabbim, kabul eylesin. Kabri cennet bahçelerinden bir bahçe olsun. Yolculuğu kolay olsun. Rabbim, bıraktıklarına sabr-ı cemil ihsan eylesin.

Destan şairimizin çok sevdiğim “Kurban” adlı manzumesiyle vedalaşalım:

Kurban-Ozan Arif

Dinlesin milletim, duysun sözümü,
Yârana kurbandır bu canım benim.
İmansızlar yaralamış özümü,
Sarana kurbandır bu canım benim.

Ulu Tanrı’m mübarek kıl gazamı,
Sefer ettim vücudumu azamı,
Bu mülk-ü dünyaya İslâm nizâmı,
Kurana kurbandır bu canım benim.

Aşıklardan çıkar sözün zengini,
Gösterin cihanda Türk’ün dengini,
Ay-Yıldızlı bayrağıma rengini,
Verene kurbandır bu canım benim.

Beşikte gardaşım hep yetim kalsa,
Süt emdiğim anam saçını yolsa,
Türk-İslam düşmanı babam da olsa,
Vurana kurbandır bu canım benim.

Ozan Ârif derki; bütün sussalar,
Sen de sus diyerek boynum kesseler,
Şeriatçı diye ipe assalar,
Kur’an’a kurbandır bu canım benim.