Çöken Rüyalar

Yarım yüzyıldır dünyaya arz edilen iki rüya vardı: Biri “Amerika Rüyası” diğeri Sosyalistlerin Rüyaları…

Amerikan Rüyası Paraydı. Sosyalistlerin Emek.

Para rekabetti, zenginlikti, güçtü, refahtı, demokrasiydi.

Emekse eşitlikti, paylaşmaydı, demokratikti.

Özgürlük ikisinin de ortak söylemiydi.

İlkinde bireysin; yeteneğinin götürdüğü yere kadar yolun var.

İkincisinde sen yoksun; herkes nereye kadar sen de oraya kadarsın.

Rüyanın sonunda Paranın da gücün de sahibi çıktı ortaya: Siyonistler.

Kapitalizmi dibine kadar yaşayan refah örneği ülkeler halklarına “kusura bakmayın rahatlık buraya kadar” demeye başladılar bile.

Amerikan illüzyonistlerinde fakirleri öldürme fikri boşa söylenmiş değil. Paranın ve gücün efendileri için insanın hiçbir değeri yoktur. İstense iki Tomhawk füzesi maliyetiyle bir tane fakir kalmaz.

Sosyalistlere gelince… Gerek ideolojik olarak gerekse pratikte rüya sunacak halleri kalmadı. Bir zamanlar kendilerinin çürüme ve yoz ilişki olarak niteledikleri marjinal yaşam biçimlerini hümanistik reflekslerle savunma çelişkisine bilinç kaptırmış gidiyorlar.

Öbür taraftan akıllı robotlar üretim aşamalarının hepsinde rol almaya başladı. Bir süre sonra insan emeğine ihtiyaç duyulmayacak… Devrimin öncü kudreti proleterya ortadan kalkınca teorinin akıbeti ne olur düşünülmüyor bile. Duyuları okşayan romantizmle artık ne kadar idare edilirse…

Meğer her şey siyonistlerin vadedilmiş rüyaları için insanların avutulduğu halisünasyon kırıntılarıymış.